გავიდა 11 წელი მას შემდეგ, რაც ქართულ ჟურნალისტიკას, თავისუფალ სიტყვას მიადგა კიდევ ერთი ღრმა ჭრილობა, 11 წლის წინ მოკლული იქნა შესანიშნავი ჟურნალისტი – გიორგი სანაია. დიახ, 11 წლის წინ, კიდევ ერთხელ, დაუნდობლად, ესროლეს ტყვია სიტყვის თავისუფლებას!
დღეს, საქართველო, მთელი გულით იხსენებს მოკლულ ჟურნალისტს, თუმცაღა უნდა აღინიშნოს, რომ მანამდეც არაერთხელ ყოფილა სიტყვის თავისუფლებისა თუ ჟურნალისტების სიცოცხლის ხელყოფა, როგორც ქვეყნის დამოუკიდებლობის გარიჟრაჟზე, გასული საუკუნის 90-იანი წლების დასაწყისში, ასევე, მით უფრო, ბოროტების იმპერიაში – საბჭოთა კავშირში.
პირადად მე, დემოკრატიული თანამეგობრობის, ცივილიზებული სამყაროს, ერთერთ უმთავრეს ღირებულებად მიმაჩნია სიტყვისა და პრესის თავისუფლება, განსაკუთრებით კი – პიროვნების თავისუფლება!
მჯერა რომ, ნებისმიერი თავისუფალი ადამიანი, ნებისმიერ ქვეყანაში, ზუსტად ასევე სცემს პატივს ზემოაღნიშნულ ღირებულებებს და ნებისმიერ ქვეყანაში ისევე აპროტესტებენ უსამართლობასა და უკანონობას, როგორც ეს მოხდა საქართველოში გიორგი სანაიას მკვლელობის შემთხვევაში, როცა ხელი იქნა აღმართული სიტყვის თავისუფლებაზე…
… და უბრალოდ, ერთი წუთით წარმოვიდგინოთ, თუ როგორი შესაძლოა იყოს სამყარო ჟურნალისტიკისა და ჟურნალისტების გარეშე.
P.S. და გადავწყვიტე, ჩემს ბლოგში, ცალკეული ჩემი პუბლიკაციები გამეერთიანებინა კონკრეტულ რუბრიკებში “ბლოგერის ჟურნალისტური ხედვა” და “ჟურნალისტური ფოტო-ვიდეო რეპორტაჟები“. შესაძლოა ეს ხმამაღალი განაცხადია დღეს, მაგრამ მომავალში ყველანაირად გავამართლებ და გავამყარებ, როგორც რუბრიკების დასახელებებს, ასევე ჩემი პუბლიკაციების მკითხველების ნდობასა და იმედებს.
ედნარ მგელაძე (Ednar Mgeladze)
2012 წლის 26 ივლისი
© წყარო: ჩემი ბლოგი