თვეების წინ, საკმაოდ ხანგრძლივი დროის განმავლობაში, მთელი ძალისხმევა მქონდა მიმართული ერთი საიტის (რომლის ადმინისტრატორიც გახლავართ) ანტივირუსული სისტემა “AVAST!”-ის “შავი სიების” “კლანჭებიდან” გამოხსნაზე, რომელშიც სრულიად უსაფუძვლოდ იყო იგი ჩასმული. როცა დავიწყე სიტუაციის გარკვევა, აღმოჩნდა რომ, თურმე, რომელიღაც მეასეხარისხოვან და არაავტორიტეტულ ინტერნეტ-რესურს, ერთგვარი ეჭვი გაჩენოდა ამ საიტის მიმართ და ჩათვალა, რომ იგი შეიცავდა ზიანისმატარებელ პროგრამულ უზრუნველყოფას. ყოველივე ამაში უცნაური ისაა, რომ საიტი საკმაოდ მაღალ დონეზე იყო დაცული, თანაც, არ შეიცავდა არანაირი საეჭვო ფაილს, რაც დადგინდა საკმაოდ ავტორიტეტული რესურსების მეშვეობით შემოწმებისას, ხოლო გასაოცარი და აღმაშფოთებელიც კი იყო ის, რომ ზეაღნიშნული ანტივირუსული სისტემის ადმინისტრაციამ (თუ კონკრეტულმა სამსახურმა) საიტი “შავ სიაში” შეიყვანა არა საკუთარი შესაძლებლობების გამოყენებით ჩატარებული შემოწმების შემდეგ მიღებულ შედეგებზე დაყრდნობით, არამედ, ასე ვთქვათ, საიდანღაც წამოსული ჭორ-ეჭვის დონის ინფორმაციის საფუძველზე, რითაც ძალაუნებურად დააკნინა საკუთარი ავტორიტეტულობაც.
დიახ, მსგავსი სიტუაციების შემთხვევაში, ერთნი თუ უსამართლოდ ზარალდებიან, მეორენი – ავტორიტეტის დაცემის რისკის ქვეშ დგებიან და ადრე თუ გვიან ნდობას დაკარგავენ, თუნდაც კონკრეტულ საკითხებთან მიმართებაში…
რას მოვაყოლე ამხელა წინასიტყვაობა? იმას, რომ მსგავსი რამ ხდება, ხოლმე, ჩვენს ყოველდღიურობაში და საქართველოშიც, წლების განმავლობაში, როცა მცდარი და მე ვიტყოდი, საკმაოდ წინდაუხედავი გადაწყვეტილებები, არც თუ იშვიათ შემთხვევაში, ზუსტადაც რომ, არაზუსტი ინფორმირებულობის, ვიღაცის მიერ გაკეთებული სუბიექტური დასკვნების, ინფორმაციის არასწორი, არასრული და ტენდენციური გაანალიზებისა თუ ცალმხრივი შეფასების საფუძველზე მიიღებოდა. შესაბამისად, გონებაში იქნება ეს, ქაღალდზე თუ კომპიუტერულ ტექნიკაში, იქმნება, ხოლმე, ე.წ. “შავი სიები” (ან კიდევ ერთგვარი “თეთრი სიები”), რომლებიც შემდგომში გამოიყენება, ცალკეული პოზიციების დაფიქსირებისას, ამა თუ იმ გადაწყვეტილების მიღებისთვის თუ საკუთარი დამოკიდებულების ჩამოსაყალიბებლად… არადა, რამდენჯერ მომხდარა, როცა შევმცდარვართ, როცა მცდარი აღმოჩენილა ვინმეს თუ რამის შეფასება, ხოლო მოსმენების, დასმენების თუ “ჩაშვებების” შემდეგ, ლამის, გასული საუკუნის 30-იანი წლების უსასტიკესი რეპრესიების სულისკვეთებით მიღებულ გადაწყვეტილებებს რა აუნაზრაურებელი ზარალიც მოუტანია, არაერთხელ გამხდარა საზოგადოება ამის მოწმე… ასეთმა მწარე გაკვეთილებმა კი მავანნი, მართლაც, უნდა დააფიქროს იმაზე, რომ ესა თუ ის “სიები” არც ბრმად უნდა შედგეს, თუ კი მისი შედგენის საჭიროება მაინც დგება და დროდადრო, აუცილებლად უნდა გადაიხედოს, ხოლმე, ალტერნატიულ მოსაზრებებზე თუ არა, თუნდაც ცალკეული პროცესების კომპლექსურ ანალიზზე დაყრდნობით და შემდეგ, იქნებ, იმათი კონტურები და ზრახვებიც გამოიკვეთოს, ვის გამოც, შესაძლოა, შეცდომაშიც ყოფილიყვნენ შეყვანილნი…
ისე კი ე.წ. “სიები” (“შავი” იქნება თუ “თეთრი”), ამ პუბლიკაციაში, პირობითაა ნახსენები, რამეთუ დამოკიდებულებაზე ვსაუბრობ მე, კონკრეტულ შეფასებასა თუ ჩამოყალიბებულ პოზიციაზე, რომელიც ვიღაცის მოსაზრების, “დღევანდელი კვერცხის” ეფექტის შესაბამისი ინტერესისა თუ მხოლოდ საკუთარი “პრაგმატული” გემოვნების მიხედვითაა განსაზღვრული. დროსა და სივრცეში კი, ყველაფერი ფარდობითია, უფრო მეტიც, ცვალებადია და არა მხოლოდ გემოვნების შესაბამისად, უფრო რეალური არსისა და შინაგანი მნიშვნელობის აღმოჩენის გამო… მერე კი ზოგი შეცდომებს ითვლის, ზოგიც ზარალს.
საერთოდ, ასეთი სიების ეფექტი ყოველთვის მოკლევადიანია და ხშირად საკმაოდ წამგებიანიც კი, მათი “მფლებელებისთვის”, რამეთუ, საერთო ანგარიშში, ზუსტადაც რომ ისინი აღმოჩნდებიან, ხოლმე, ამ სიების ტყვეობაში, მათთვისვე ნეგატიური შედეგით. არაერთხელ დაამტკიცა ეს ცხოვრებამ, ჩვენმა ყოველდღიურობამ…
© ფეისბუკის პირადი გვერდიდან გადმოტანილი სტატუსი
19 დეკემბერი, 2014 წ.
Edi Line Blog 