8 ოქტომბრის არჩევნების ფაქტობრივი შედეგი


8 ოქტომბრის დაძაბულობით, იმედებით და მოლოდინებით აღსავსე დღემაც ჩაიარა, ჩატარდა არჩევნები, შედეგებიც პრინციპში ცნობილია, მაგრამ სანამ არჩევნების შედეგებზე ვიტყოდი რამეს, მანამდე აუცილებლად უნდა აღვნიშნო ქართული მედიისა თუ ინტერნეტ სივრცის ობიექტურობის უპირობო მარცხი, 1-1,5 პროცენტიანი ცდომილებით მოტრაბახე ეგზითპოლების სამარცხვინო მარცხი, ქართული კაცთმოყვარეობის, ადამიანური ღირსებისა თუ სამართლიანობის გულსატკენი მარცხი… კიდევ არაერთი დიდი თუ პატარა მარცხის მომსწრენი გავხდით, ოღონდ მათი გახსენებით კიდევ უფრო არ დავამძიმებ ჩვენს გულებს…
ქაოტურად თუ მოწესრიგებულად გადანაწილდა პროცენტები, გამოიკვეთნენ ლიდერებიც და აუტსაიდერებიც, ზოგი წუხს, ზოგიც ხარობს… ნათქვამია გამარჯვებულებს არ ასამართლებენო, არადა, მე საქართველოს გამარჯვება მინდოდა, რეალურად კი მხოლოდ ერთი პარტიის მეორეზე გამარჯვება მივიღეთ.
აი ასეთი მოსაზრებები მაქვს მე და თუ ვინმეს ჩემსგან განსხვავებული მოსაზრებები გაქვთ, კიდევ ერთხელ გაიხსენეთ წინასაარჩევნო პერიოდი, რამდენიმე კვირაში კი პარლამენტის სხდომაზე მყოფი დეპუტატებიც კარგად შეათვალიერეთ…
P.S. და მაინც, მიუხედავად ყველაფრისა, მჯერა, რომ ივერია გაბრწყინდება! როდის მოხდება ეს? მაშინ, როცა ჩემი თანამემამულეების გამოკვეთილი უმრავლესობა უშუალოდ თვითონ შეიტანს საკუთარ წვლილს ქვეყნის წინსვლასა და გაძლიერებაში, უპირველესად კი ღირსეული საზოგადოების ჩამოყალიბებაში!
9 ოქტომბერი 2016 წ.

© ფეისბუკის პირადი გვერდიდან გადმოტანილი სტატუსი

edi (163x156, 30Kb)
ედნარ მგელაძე (ინტერნეტის ლაბირინთებში)

 

 

საზოგადოების მოთხოვნა: “წინაზე უკეთესობა კი არაა მთავარი, შენს დაპირებებს უნდა აჯობო”


სიმართლე გითხრათ უკვე ძალიან გამაღიზიანებელია თითის გაშვერის პოლიტიკა, მით უმეტეს ხელისუფლება როცა აკეთებს ამას. ძალიან კარგად მესმის, რომ ოპონეტს უნდა დაუპირისპირდე პოლიტიკურ ბრძოლაში, მაგრამ ისეთი არგუმენტებით უნდა მოხდეს ეს, რომ მსგავსი ფაქტი არ უნდა იყოს შენთანაც. ყველას აქვს დაშვებული შეცდომები და უამრავია ასეთები “ნაციონალური მოძრაობის” ხელისუფლებაში ყოფნის დროს, ხოლო ვინმე თუ ამას დაივიწყებს, ღირსიც ყოფილა იმ უმსგავსობების, რომელიც პირადად მას თუ არ შეეხო, მის რომელიმე ნაცნობ-ახლობელს ხომ აუცილებლად შეეხებოდა და ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, ჩვენს ერს და ქვეყანას შეეხო! მაგრამ ხელისუფლებაში მყოფი ძალა სხვისი ქილიქით, სულ წარსულის მძიმე ფაქტების გახსენებით და ოპოზიციის ლანძღვა-გინებით კი არ უნდა იყოს დაკავებული, არამედ თავისი საქმიანობით ისე კარგად უნდა ააწყოს ქვეყანაში ცხოვრება, ისეთი მაღალი დონის პროფესიონალი და პასუხისმგებლობით აღსავსე ხელმძღვანელი პირები უნდა ჰყავდეს, თავის წინასაარჩევნო დაპირებებს ისეთი შემართებით უნდა ასრულებდეს, რომ მოსახლეობის გულწრფელი(!) პატივისცემისა და ნდობის ღირსი იყოს. ძალიან კარგად მახსოვს ე.წ. მხედრიონის ეპოქა და სრული განუკითხაობა საქართველოში, პურის რიგებიც მახსოვს და ცარიელი მაღაზიებიც, ზვიადის განდევნას რომ მოჰყვა საქართველოში. ეს ქაოსი ცოტათი მაინც მოაწესრიგა “საქართველოს მოქალაქეთა კავშირმა” და ხალხს იმედის ნაპერწკალიც გაუჩნდა, თუმცა გავიდა წლები და ქვეყანა ერთი უბედურებიდან მეორეში გადავიდა – კორუფციის არნახული მასშტაბები, უშუქობა, უკანონობა, გატაცებები, დაკვეთილი მკვლელობები და კიდევ ბევრი უბედურება, რისი შეცვლაც მოინდომა “ერთიანმა ნაციონალურმა მოძრაობამ” და მართლაც, პირველ წლებში შუქიც გაჩნდა ჩვენს ფანჯრებში, გზებიც მოწესრიგდა, “ქუჩის ყაჩაღი” – ავტოინსპექტორებიც წარსულს ჩააბარა, ბევრი საინტერესო და მნიშვნელოვანი პროექტი ამოქმედდა, ხალხს ისევ გაუჩნდა იმედის ნაპერწკალი, თუმცა თანდათან აღმოაჩინა, რომ ციხეებში სასტიკად აწამებდნენ პატიმრებს, ასევე მთელი სისასტიკით უსწორდებოდნენ ოპონენტებს, უტიფრად უსმენდნენ და უღირსად იღებდნენ ფარულ ჩანაწერებს – გასართობად, კონკრეტული მიზნებისთვის თუ მემკვიდრეობით გადასაცემად… ამ და კიდევ სხვა სიბინძურეების გამო ნაციონალების ხელისუფლებაც გადაირჩია ხალხმა. ახლა კი ახალი ხელისუფლება გვიმტკიცებს, რომ ყველაფერი შესანიშნავადაა, თუ შესანიშნავად არაა, წინაზე უკეთესი ხომააო. ჰოდა, ამას ვამბობდი – წინაზე უკეთესობა კი არაა მთავარი, შენს დაპირებებს უნდა აჯობო, ესაა მთავარი! თანაც რაღაცას კარგს რომ გააკეთებ, წინასთან შედარებით, ეს კი არ უნდა იტრაბახო და სხვა ლანძღო, უბრალოდ უნდა გაიაზრო, რომ ხელისუფალი ხარ და გევალება თანამემამულეებისთვის ზრუნვა! ყოველივე ამასთან ისიც საწყენია, რომ ისტორია დღესაც მეორდება და დღევანდელი ხელისუფლებაც ისევ ნაცნობი მეთოდებით უპირისპირდება თავის ოპონენტებს, ათას ბრალდებასაც უყენებს, თავისი ცუდის დანახვა კი არ სურს, უკეთეს შემთხვევაში, ზოგადი ფრაზებით, გაურკვეველი აღიარებით შემოიფარგლება. ზუსტად ასეთი პოზიცია ამარცხებს ყველა ხელისუფლებას!
როცა ვინმეს ბრალად სდებ, რომ ნაციონალებთანაა შეკრულიო, შენ არცერთი (ვიმეორენ – არც-ერ-თი!!!) ფაქტი არ უნდა გქონდეს ნაციონალებთან თუ ყოფილ ნაციონალებთან რაიმენაირი ურთიერთობის თუ კავშირის!
როცა შენსგან წასულ თანამდებობის პირს დასცინი და აქილიკებ, ვინც დაიტოვე ისინი იდეალურები თუ არა ხალხის სალანძღავი მაინც არ უნდა იყვნენ! როცა ვიღაც შენთან ერთადაა, მისი რაღაც არ მოგწონს თუ თვალს ხუჭავს, მერე იმის ღირსება უნდა გქონდეს, რომ თუკი შენთან აღარ იქნება, მაშინ არ გაიხსენო ნეგატივი!
როცა წლების განმავლობაში ხან რას დაიქადნებ წინა ხელისუფლების დროინდელ დამნაშავეებთან მიმართებაში და ხან რას, თანაც მუქარებს მხოლოდ წინასაარჩევნოდ ამძაფრებ, ეს არაა სწორი და საზოგადოება ამას სათანადო შეფასებას აძლევს! 4 წელი იყავით ხელისუფლებაში და ამ დროის განმავლობაში დასასჯელიც უნდა დაგესაჯა, საქმეც განსაკუთრებული წარმატებით უნდა გეკეთებინათ და რაიმე არასწორის თუ შეცდომის გამო თავის მართლებაც არაფერზე უნდა გჭირდებოდეთ! გაითავისეთ, რომ ხელისუფლებაში ხართ და უდიდესი პასუხისმგებლობა გაკისრიათ ქვეყნისა და ერის წინაშე, ინტერესები და უფლებებიც მაქსიმალურად უნდა დაიცვათ ყველასი, თქვენი ოპონენტებისაც!
P.S. არცერთი ხელისუფლების დროს არ ვყოფილვარ რომელიმე მთავრობის მეხოტბე ან რატომ უნდა ვყოფილიყავი?! ესა თუ ის პოლიტიკური ორგანიზაცია, სანამ ხელისუფლებაში მოვა, ხალხს იმას არ პირდებოდა, რომ ყველაფერს კარგს გავაკეთებო?! ჰოდა, რისი კეთების მანდატიც მისცა ხალხმა და გააკეთა, ეს რატომ უნდა იყოს აღფრთოვანებული ყიჟინის ღირსი? ხოლო, ხალხს რაც არ სურდა და იმის ნიშნებს დაინახავს ხელისუფლების ქმედებაში, ხელისუფალმა უნდა გაიგოს და მიიღოს ხალხის უკმაყოფილება!
23 აგვისტო 2016 წ.

© ფეისბუკის პირადი გვერდიდან გადმოტანილი სტატუსი

edi (163x156, 30Kb)
ედნარ მგელაძე (ინტერნეტის ლაბირინთებში)

ჟურნალისტიკის ჰარაკირი


ძალიან კარგად მახსოვს და სხვებსაც ემახსოვრებათ, ალბათ, თუ როგორი მედია-გარემო იყო ქვეყანაში 2012 წლის არჩევნებამდე, როცა, ხელისუფლებასთან შეხმატკბილებულად, სამი ნაციონალური არხი სამოთხეში ცხოვრებას აჯერებდა (ცდილობდა, ყოველ შემთხვევაში) მოსახლეობას, თითქოს ქვეყანაში უზრუნველყოფილი იყო სამართლიანობა, ყველგან უმაღლეს დონეზე იყო დაცული ადამიანის უფლებები, ბიზნესი კი – ხელშეუხებელი, ხოლო ხელისუფლების უკლებლივ ყველა ოპონენტს სრული თავისუფლება ჰქონდა საკუთარი აზრის თუ პოლიტიკური პოზიციის გამოხატვისას…
ბევრი რამე შეიცვალა 4 წლის წინ, საზოგადოებამ დაიწყო თავისუფალ მედიაზე მიჩვევა, სიმართლის გაჟღერებაც თამამად და შეუზღუდავად ხდებოდა, თუმცაღა, რატომღაც მეჩვენება, რომ, პოლიტიკური პროცესებისა და ვიღაც-ვიღაცეების გემოვნების გათვალისწინების გამო, დღეს ქართული ჟურნალისტიკა თვითონ იკეთებს უკვე ჰარაკირს და შესაძლოა ამაში, “უანგაროდ”ეხმარებიან კიდეც, ჰარაკირი რომ უფრო სრულყოფილი გამოვიდეს…
როგორც 4, 7, 9, 15, 25 წლის წინ თუ უფრო და უფრო ადრეც, ბევრი რამ არ მომწონდა, არც ვაიჟურნალისტებს ვუჯერებდი, არც ვაიპოლიტიკოსებს, არც ხელისუფლების ზღაპრებს ვიჯერებდი და ასევე არ ვიბრმავებ თვალს არც ახლა, ასე იქნება ყოველთვის, რაც არ მომწონს, ნუ გაირჯებით, რომ მომაწონოთ! ხოლო შეცდომების გამეორებას რაც მოყვება, კარგად უნდა იცოდეს ყველამ!
4 სექტემბერი 2016 წ.

© ფეისბუკის პირადი გვერდიდან გადმოტანილი სტატუსი

edi (163x156, 30Kb)
ედნარ მგელაძე (ინტერნეტის ლაბირინთებში)

 

დისკუსიებში ერის სახე ჩანს…


ისევ და ისევ ვუბრუნდები ჩემთვის (და ვფიქრობ ბევრი სხვა საღადმოაზროვნე ადამიანისთვის) განსაკუთრებით მტკივნეულ თემას – სიძულვილის ენას დისკუსიებში. ისეთი ზიზღი და გაუტანლობა, უხამსობა და ბილწსიტყვაობა, ისეთი მტრობა რასაც მე დისკუსიებში (თუ ვითომ დისკუსიებში) ვხედავ, სიკეთეს არ მოუტანს ქვეყანას, ასეთი აგრესია ძალიან დააზარალებს ერს და ნურავინ იფიქრებს, რომ ეს მძაფრი ნეგატივი სოციალურ ქსელსა თუ რომელიმე ინკოგნიტო თანამოასუბრეში ჩაიკარგება. და თუ არგუმენტების ნაცვლად პიროვნულ შეურაცხყოფაზე იქნება გადასვლა, მაშინ ნურავის ექნება იმის იმედი, რომ შედეგად მოაზროვნე საზოგადოებას მიიღებს. ნურც ესა თუ ის დამკვეთი თუ წამქეზებელი გაიხარებს იმით, რომ მისმა მეხოტბემ ლანძღვა-გინებით ვიღაც “მიაჩმორა”, რამეთუ ასეთი უღირსის გვერდში დაყენება თვითონ მასაც უღირსს ხდის და ადრე თუ გვიან ამ უღირსების რომელიმე საკითხში შეუთანხმებლობის გამო უკვე მათ შორის ამოხეთქავს ყველა ზემოხსენებული ნეგატივი…
ღირსეულ ქვეყანას კი მხოლოდ ღირსეული საზოგადოება ააშენებს!
იდეალური არავინაა, მაგრამ გულბოროტი უღირსების აშენებული სახელმწიფო რომ ღირსეული იქნება, ამის არ მჯერა…
4 სექტემბერი 2016 წ.

© ფეისბუკის პირადი გვერდიდან გადმოტანილი სტატუსი

edi (163x156, 30Kb)
ედნარ მგელაძე (ინტერნეტის ლაბირინთებში)