საქართველოს საპარლამენტო არჩევნები: პოლიტიკური ფონი


საპარლამენტო არჩევნების თარიღი უკვე გამოცხადდა და 8 ოქტომბერს საქართველო თავის არჩევანს გააკეთებს, მთავარია ეს არჩევანი ნამდვილად ღირსეული იყოს. რამდენიმე თვის წინ, ფეისბუკის გვერდზე დავაფიქსირე, ბევრად უფრო ადრე კი, პირად მიმოწერაში, მაღალი თანამდებობის პირებსაც გავაცანი ჩემი მოსაზრებები იმასთან დაკავშირებით, რომ, ბევრი რამის გათვალისწინებით, სავარაუდო იყო საკმაოდ მწვავე დაპირისპირებები და ერთ დროს ჩამოყალიბებულ, თითქოსდა მტკიცე ერთობაში მოსალოდნელი იყო სერიოზული რღვევა, ერთმანეთს დაუპირისპირდებოდნენ თანაგუნდელები და დაიწყებოდა დიდი ბრძოლა საპარლამენტო ადგილების მოპოვებისათვის პოზიციების გასაძლიერებლად თუ პოლიტიკურ რუკაზე ადგილის დასამკვიდრებლად. აქვე, თუ გავითვალისწინებთ იმასაც, რომ პარლამენტში მოხვედრის სურვილი საკმაოდ ბევრ პარტიასა თუ პოლიტიკოსს, ქვეყნის ბედზე გულშემატკივარსა თუ პირად კეთილდღეობაზე მზრუნველს ექნება, წინასაარჩევნო დაპირისპირება ძალზე მძაფრი იქნება და დღევანდელი გადასახედიდან, მწარე გამოცდილებისა თუ მზარდი ურთიერთდაპირისპირებების გათვალისწინებით, იგი ზნეობის ფარგლებსაც გასცდება, სავარაუდოდ, ტალახსაც დაუნდობლად ესვრიან ერთმანეთს ოპონენტები, არც ჭორისა და ე.წ. კომპრომატების “იარაღზე” იტყვიან უარს, არც ზიზღისა თუ სიძულვილის ენაზე და “დაუკრეფავში” გადასვლასაც მისაღებს გახდიან… შემდეგ კი, ასეთი დაპირისპირების საკმაოდ დიდი ნაწილი პარლამენტის სკამებს შეავსებს და თუ იმასაც გავითვალისწინებთ, რომ ამ საპარლამენტო არჩევნებზე პრაქტიკულად გამორიცხულია ცალკე აღებული რომელიმე პარტიის გამარჯვება (მთავრობისა და საპარლამენტო ხელისუფლების ფორმირების თვალსაზრისით. პუბლიკაციის ავტორის შენიშვნა), თანაც სავსებით სავარაუდოა 5-7 პოლიტიკური პარტიის (პოლიტიკური გაერთიანების) მიერ ბარიერის გადალახვა, საჭირო იქნება საერთო ენის გამონახვა მთავრობისა თუ ხელისუფლების ფორმირებისათვის, ჰოდა თუ ქვეყნის სასიკეთოდ გვინდა ეს არჩევნები, იმ სიბრძნეს ნუ დავივიწყებთ თავშეკავებულობას, რომ გვასწავლის “ენით დაკოდილს, ცულით დაკოდილი სჯობსო”, თორემ მერე ძნელი იქნება ვაიპოლიტიკოსებმა საზოგადოებას აუხსნან თავიანთი “პრაგმატული” გადაწყვეტილება – “ნაძირალაა, მაგრამ მასთან უნდა ვიმეგობროო”…
მართალია, ხალხი ხშირად ბევრ რამეს ითმენს, მაგრამ როცა მოთმინებას დააკარგვინებენ, მერე, არც თუ იშვიათად, თავის დროზე, საკადრისად და მეტადაც კი აზღვევინა იმდროინდელ “ძლიერთა ამა ქვეყნისათა”…

5 აპრილი, 2016 წ.

© ფეისბუკის პირადი გვერდიდან გადმოტანილი სტატუსი

edi (163x156, 30Kb)
ედნარ მგელაძე (ინტერნეტის ლაბირინთებში)