ამ პუბლიკაციაში ფეისბუკის გვერდებზე განთავსებული თემებიდან, ცალკეულ ფრაზებად, გადმოვიტანე ჩემი მოსაზრებები და შეხედულებები ამა თუ იმ საკითხთან მიმართებაში, რომლებიც წლების განმავლობაში დამიფიქსირებია საკუთარი თუ სხვათა ქმედებების, გადაწყვეტილებების ან დაშვებული შეცდომების შეფასებისას და იმ დროისათვის, ბევრი რამ, ისედაც კარგად იყო ყველასათვის ცნობილი, თუმცა… საერთოდ კი, საზოგადოებასთან ერთად დრო ახდენს თითოეული ჩვენთაგანის ნაკვალევის შეფასებას, ტყუილ-მართალიც მაშინ გაირკვევა და “სამართალიც პურს შეჭამს”, მანამდე კი ჩვენს გულებში ჩავიხედოთ, სადაც საკუთარ ცოდვებსაც მრავლად დავინახავთ, მხოლოდ სხვაგან რომ არ ვეძებდეთ და მერე კი, იქნებ, ზოგმა სხვისი კარგი დაინახოს, არც სიკეთე დაივიწყონ, ზურგის შექცევა გადაიფიქრონ და სხვებისთვის დასახმარებლად ხელის გაწვდენაც არ დაენანოთ…
ახლა კი გთავაზობთ ფრაზებს 2011-14 წლებში დაფიქსირებული ჩემი ცალკეული პუბლიკაციებიდან:
- ადამიანი სულიერად შეიძლება ამაღლდეს და არა კარიერის კიბით!
- არავინ იცის როდის დავტოვებთ ამ ქვეყანას, მაგრამ ის კი უნდა ვიცოდეთ რას დავტოვებთ…
- ცხოვრება ადამიანისათვის ერთი დიდი გამოცდაა, ხოლო ამ ცხოვრებაში დატოვებული ჩვენი ნაკვალევით ხდება ჩვენი ცხოვრებისა და ადამიანურობის შეფასება.
- უნდა დავაფასოთ მშვიდობა, რათა არ მოგვიწიოს ომის შედეგების შეფასება!
- არც თუ იშვიათად ხდება ცხოვრებაში, როცა სიკეთეს დასთესს ადამიანი და, თუნდაც, უმადურობას მოიმკის… ხანდახან კი, ზოგიერთს, თესვაც არ სჭირდება ისე მოიმკის, ხოლმე, სასურველ მოსავალს და არც კი დაფიქრდება – თუ რამდენადაა ეგ დამსახურებული…
- არჩევნებზე ადამიანმა შეიძლება გამოხატოს თავისი ნება, მაგრამ ამით ის ვერ მოიპოვებს თავისუფლებას, იგი არჩევანის გაკეთებამდე უნდა იყოს თავისუფალი!
- ჩემი აზრით, ყველაზე დიდ მარცხად, სიტუაციის არასათანადო და, მით უფრო, არაადეკვატური შეფასება უნდა ჩაითვალოს.
- დღეს, მსოფლიო, ნამდვილად არ განიცდის ინფორმაციის ნალკებობას, მით უფრო ნაკლებობას მრავალფეროვნებისა, თუმცაღა ამ მოზღვავებულ ინფორმაციულ ნაკადს, ინტერესისა თუ ცნობისმოყვარეობის დაკმაყოფილების გარდა საკმაოდ ნეგატიური გავლენის მოხდენაც შეუძლია ადამიანზე და არც თუ უმნიშვნელოსი.
- ისე კი, არცთუ იშვიათია, როცა წაბორძიკებულ ადამიანს დაუფიქრებლად შეუძლიათ ჰკრან ხელი და, შემდეგ, ზევიდანაც გადააბიჯონ, რათა დაუმსახურებელი გამარჯვება მიიწერონ…
- ცალკეული ღირებულებებისა თუ კონკრეტული გადაცდომების შეფასებისას, შესაძლოა ძნელი იყოს იმის გარკვევა, თუ სად გადის ზღვარი ჭეშმარიტებასა და სიყალბეს შორის, მაგრამ ზღვარი ნამდვილად არსებობს და მას მხოლოდ დაკვირვებული, მაღალი პასუხისმგებლობის მქონე საზოგადოება თუ შეამჩნევს, რომელიც ერთი დღის ემოციით კი არ აზროვნებს, არამედ ერისა და ქვეყნის მომავლის, მისი კეთილდღეობის საზომის შესაბამისად მოქმედებს…
- არ არსებობს მხოლოდ საკუთარი უფლებები და სხვისი ვალდებულებები, არ არსებობს მხოლოდ საკუთარი სიმართლე და სხვისი დანაშაული, არ მწამს და არ ვენდობი ისეთ ჭეშმარიტებას, რომელიც ან დანაშაულის პროვოცირებას ახდენს, ან მის წაქეზებას ან დამნაშავედ გახდის ადამიანს…
- ბევრ სიბრძნეს გვასწავლის ცხოვრება, თუმცაღა ძალიან ცოტას ვითვალისწინებთ, სამწუხაროდ…
- ხშირად ცხოველები ადამიანებს ბაძავენ რაღაც-რაღაცეებში, მაგრამ, ურიგო არ იქნებოდა, ხანდახან ადამიანმაც დაინახოს ის, თუ რაოდენ მაღლა დგას მასზე ცხოველი…
- ამ ქვეყნად ყველა რაღაცას სწავლობს – ერთნი შეცდომებზე, ზოგიც სხვის შეცდომებს…
- ბევრჯერ აღმინიშნავს, რომ უშეცდომო არავინაა, მეც, მათ შორის, თუმცა, ჩემს შეცდომებზე, რაღაც მაინც, მისწავლია და მინანია კიდეც, როგორც ბევრ სხვას, თუმცაღა იმათი ნაკლებობა ნამდვილად არ იგრძნობა, ვისაც სხვისი შეცდომები საკუთარს ავიწყებს…
- …ყველასათვის, ბევრ სხვა რამესთან ერთად, კარგი იქნებოდა განსხვავების დანახვა გულწრფელი ადამიანის ობიექტურ კრიტიკისა და მედროვე ადამიანის (რომელიც საკუთარ ქცევებს აიდეალურებს და თავს, ლამის, ღმერთს უტოლებს) უღირს საქციელს შორის, თორემ დრო გავა და ზოგს უკან ღირსეული ნაბიჯები დაჩება, ზოგსაც ტალახით მოსვრილი ხელები გაჰყვება…
- არაერთხელ გავხდი მოწმე უმადურობის, უგულობისა თუ ფარისევლობისა, როცა ადამიანი ბევრ რამეს ივიწყებდა, როცა ერთ ხელში სანთელი ეჭირა, მეორეთი კი პირჯვარის გადაწერის ნაცვლად ტალახს ეძებდა, რათა ვინმესთვის ესროლა…
- ჭვიანი და ღირებული კადრი შენს გვერდით სჯობს იყოს, მხარში ამოგიდგეს და დაგეხმაროს საქმის კეთებასა თუ წარმატების მიღწევაში, ვიდრე შენს ოპონენტს – კრიტიკასა თუ ქილიკში…
- ადამიანის მიერ დათესილი უყურადღებობა სხვისთვის თუ ცხოვრებისეული გამოცდა იქნება, მისთვის “სარკის ეფექტის” – ნაყოფი!
- ჩემი ნაცნობ-მეგობრები იქნებიან თუ სრულიად უცხო ხალხი, მათ ნამდვილად არ ვანსხვავებ პოლიტიკური შეხედულებებისა თუ გემოვნების შესაბამისად, მათ მიმართ ჩემი დამოკიდებულება და დაფასება მათივე ადამიანურობის შესაბამისადაა მხოლოდ და მხოლოდ…
- იმდენი ჭორი, მონაჩმახი, ტყუილი და სიყალბეა ჩვენს ირგვლივ თუ მთლიანად დედამიწაზე, საინფორმაციო სივრცესა თუ ცალკეულ “მტკიცებულებებში”, ზურგს უკან თუ პირში ნათქვამში, რომ კაცობრიობას ფეხები ისე დაუმოკლდა, ხოლო ცხვირი და ყურები იმდენად დაუგრძელდა, უმახინჯეს მუტანტს დაემსგავსა, თუმცა არ იმჩნევს ამას…
- ჩვენს ცხოვრებასა თუ მოქმედებაში უდიდეს როლს ასრულებს ინფორმაცია, ამიტომ, ამ დროს, მთავარია ის, თუ რა ხარისხისაა ეს ინფორმაცია და რამდენად წარმატებულად გამოიყენებს მას ადამიანი. ვფიქრობ, ბევრი დამეთანხმება, რომ ინფორმაციის უდიდეს ნაწილს წარმოადგენს ჭორი, სიცრუე თუ სიყალბე და იგი ჩვენი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია, მით უფრო ცალკეული პროცესების მართვისას, თუმცა უცნაური, ყოველივე ამაში, ისაა, რომ ვინც მას უფრო აქტიურად იყენებს სხვათა მიმართ, შეურიგებელი და უკომპრომისოა იმ შემთხვევაში, თუ მის მიმართ, მისი ახლობლებისა თუ თანამოაზრეების მიმართაც ანალოგიურად გამოიყენებენ ამ “აკრძალულ იარაღს”. ანუ ზოგ-ზოგებისთვის მოქმედებს პრინციპი “ჩემი ნათქვამი ჭორიც ჭეშმარიტებაა, შენი კი – ბოროტებაო”. რა თქმა უნდა, ადრე თუ გვიან, ყველაფერი გამოაშკარავდება, ხოლმე და ჭორის, გულბოროტობისა თუ ტალახის სროლის მიზეზებიც გაირკვევა, თუმცაღა, ამ დროისათვის, სამწუხაროდ, ჭორს უკვე ნაპოვნი ჰყავს ადრესატი, ბოროტებას მსხვერპლი, ხოლო “უცოდველის” ხელიდან გასროლილმა ტალახმა უკვე მიაღწია თავის მიზანს და ამის შემდეგ ვიღას აინტერესებს განწირული და ჩაწიხლული?
- ამქვეყნად ყოფნა ყოველი ჩვენთაგანისათვის ერთი დიდი ცხოვრებისეული გამოცდაა, როცა წინ იდუმალებითა და მოულოდნელობებით აღსავსე მომავალია, უკან კი – ჩვენი ნაკვალევით დაფარული წარსული...
- რაც უფრო კაშკაშაა სინათლე, მით უფრო კარგად ჩანს ჩრდილი…
- ყველა თავისი საზომით ზომავს ყოველივეს და ამ დროს ხშირად ავიწყდებათ ხოლმე საკუთარი ცუდი და სხვისი კარგი…
- უცნაურია, მაგრამ არც თუ იშვიათად ხდება ცხოვრებაში, როცა ადამიანი ილუზიას რეალობის დონემდე აიყვანს, ხოლო რეალობას ილუზიის დონემდე დაიყვანს…
- ბევრ სხვასთან ერთად, ჩემთვისაც განსაკუთრებით მიუღებელია ფაქტების დამახინჯება თუ გაყალბება, მიუღებელია თითის გაშვერის პოლიტიკა თუ ნიშნის მოგებით საუბარი, დამღუპველია, ქვეყნისთვისაა დამღუპველი (ხელისუფლებაზე რომც არაფერი ვთქვათ) მცდარი, გაუაზრებელი თუ წინდაუხედავი საკადრო გადაწყვეტილებები (რის შემდეგაც დამღუპველი შედეგი, თავის დროზე, პრაქტიკულად ყველა ხელისუფალმა საკუთარ თავზე იწვნია), მით უფრო თუ ადამიანის პროფესიონალიზმისა თუ ცოდნა-გამოცდილების შეფასება და გამოყენება ხდება კერძო ინტერესის, კონკრეტული გემოვნებისა თუ ჭორ-მართალის “ლოტარეის” პრინციპის შესაბამისად. ყველაფერთან ერთად გამაღიზიანებელია ისიც, ზოგზოგები სხვებში უარყოფითი მხარეების ძებნისას როცა საკუთარს ვეღარ ხედავენ…
- გულისტკივილით მინდა აღვნიშნო ის სამწუხარო რეალობა, რომ ქვეყანაში, წლების განმავლობაში, ყველაზე მეტად მომრავლდნენ ერთგვარი “პროფესიონალები” (მტერზე უფრო საშიში “მომხრეები” თუ “თანამოაზრეები”), რომლებიც დათვური სამსახურის გაწევით არიან დაკავებულნი და რომლებიც, სიტუაციის არევის შემთხვევაში ჩირგვებში იმალებიან, ზოგიც, თავის სამსახურს, უკვე, ახალ “მსხვერპლთ” სთავაზობს…
- ნათქვამია “რასაც დათესავ იმას მოიმკიო”, თუმცა, ამ ბოლო ხანებში, არაერთხელ დავრწმუნდი იმაშიც, რომ აღნიშნულ პროცესში, საკუთარ გარჯა-მცდელობასთან ერთად, ნიადაგსაც აქვს დიდი მნიშვნელობა და კიდევ ბევრ რამეს თუ გარე ფაქტორებს…
- მსოფლიო ცივილიზაცია, ჯერ კიდევ, საკმაოდ მოუმწიფებელია იმისათვის, რომ მაქსიმალურად მაღალ დონეზე, სრულყოფილად დაიცვას ბალანსი სახელმწიფოს უსაფრთხოებასა და პირადი ცხოვრების ხელშეუხებლობას შორის, ამიტომ, ვიღაცის უპასუხისმგებლო ქმედება (ნურავინ იქნება ყველაფერში აბსოლიტურად დარწმუნებული და დაიმედებული) კიდევ უფრო გააღრმავებს უნდობლობას, ხოლო, შემდეგ, მომძლავრებული რისხვა უმართავი და უმისამართოც კი შეიძლება გახდეს.
- ნამდვილად ღირს იმაზე დაფიქრებაც, რომ რაიმეს დეფიციტი, მხოლოდ, მის ნაკლებობას არ ნიშნავს, დეფიციტი საჭიროს თუ სასურველის შეუმჩნევლობამაც შეიძლება გამოიწვიოს…
- მიმაჩნია რომ, ბევრი ჩემი თანამემამულისგან განსხვავებით, მე ბევრად უფრო თავისუფალი ვარ საკუთარი პოზიცია-მოსაზრებების დაფიქსირებისას, იმიტომ რომ, არ ვიმყოფები არცერთი პოლიტიკური პარტიისა თუ მოძრაობის უხეში გავლენის ქვეშ, მათ მიმართ არ მაქვს როგორც ბრმა სიმპატია, ასევე – არც მტრული დამოკიდებულება და აზრის გამოთქმისას საკუთარ შეხედულებას არ “ვაკორექტირებ” ერთგვარი “კონიუნქტურული” ვალდებულების შესაბამისად. არც სიჯიუტეს ვარ ჩვეული და თუ კი აღმოჩნდა, რომ ამა თუ იმ მოსაზრებასა თუ შეფასებებში ვცდებოდი, თამამად შემიძლია ვაღიარო ეს, რამეთუ არ ვარ შეუცდომელი, ზოგიერთი “უმწიკლოსგან” განსხვავებით.
- მცდარი და მე ვიტყოდი, საკმაოდ წინდაუხედავი გადაწყვეტილებები, არც თუ იშვიათ შემთხვევაში, ზუსტადაც რომ, არაზუსტი ინფორმირებულობის, ვიღაცის მიერ გაკეთებული სუბიექტური დასკვნების, ინფორმაციის არასწორი, არასრული და ტენდენციური გაანალიზებისა თუ ცალმხრივი შეფასების საფუძველზე მიიღებოდა. შესაბამისად, გონებაში იქნება ეს, ქაღალდზე თუ კომპიუტერულ ტექნიკაში, იქმნება, ხოლმე, ე.წ. “შავი სიები” (ან კიდევ ერთგვარი “თეთრი სიები”), რომლებიც შემდგომში გამოიყენება, ცალკეული პოზიციების დაფიქსირებისას, ამა თუ იმ გადაწყვეტილების მიღებისთვის თუ საკუთარი დამოკიდებულების ჩამოსაყალიბებლად… არადა, რამდენჯერ მომხდარა, როცა შევმცდარვართ, როცა მცდარი აღმოჩენილა ვინმეს თუ რამის შეფასება, ხოლო მოსმენების, დასმენების თუ “ჩაშვებების” შემდეგ, ლამის, გასული საუკუნის 30-იანი წლების უსასტიკესი რეპრესიების სულისკვეთებით მიღებულ გადაწყვეტილებებს რა აუნაზრაურებელი ზარალიც მოუტანია, არაერთხელ გამხდარა საზოგადოება ამის მოწმე…
- მომავალი იწერება დღეს…
ასე იქნება ხვალაც, ზეგაც… - ღირებული ის კი არაა, რასაც ფასი ადევს, არამედ ის, რაც ფასდაუდებელია…
ამჯერად ეს მინდოდა თქვენთვის მეთქვა და ფეისბუკის პირადი გვერდიდან გადმოტანილი ამ მოსაზრებებით ისევ შეგეხმიანეთ მე
ედნარ მგელაძე (ინტერნეტის ლაბირინთებში)
Edi Line Blog 